Αναρτήσεις

"Η ποντικότρυπα", Σύγχρονο Εργατικό Μυθιστόρημα, Εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, Οκτώβριος 2022

Η Μαρία Βισκοτοπούλη, η Θωμαή Αναληματτικού κι ο Επαμεινώνδας Θηβαίος είναι τρεις σπουδαστές μαγειρικής που συναντιούνται για την πρακτική τους άσκηση στο «Πολυτελές Ξενοδοχείο» στη Νήσο. Μαζί τους συνυπάρχει και η Κατερίνα Στεργίου (καμαριέρα) που διαμένει με τη Μαρία και τη Θωμαή σε ένα στενό και ανήλιαγο δωμάτιο στα υπόγεια του ξενοδοχείου κι από ένα σημείο και μετά αναδεικνύεται σε βασικό πρόσωπο της μυθιστορηματικής πλοκής. Στο «Πολυτελές Ξενοδοχείο» επικρατούν εντατικοποιημένες συνθήκες εργασία, απληρωσιά, εκφοβισμός, ρουφιανιλίκια. Σε μια κοινωνία που οι «ανώτεροι» έχουν το δικαίωμα να κάνουν πλουσιοπάροχες διακοπές στο «Πολυτελές Ξενοδοχείο», η εργοδοσία με «νόμιμους» ή και άτυπους τρόπους και μεθοδεύσεις , εκμεταλλεύεται χωρίς έλεος τους εργαζόμενους. Κάθε ένας από τους κεντρικούς ήρωες αντιδρά με διαφορετικό τρόπο απέναντι σε αυτήν την κατάσταση. Τι δρόμο θα επιλέξουν τελικά οι ήρωες μας;

"Το τελευταίο τηλέφωνημα", διακριθέν ΔΙΗΓΗΜΑ (έπαινος) στον λογοτεχνικο διαγωνισμό ΑΤΕΧΝΩΣ

Ιστορίες εγκλεισμού: Τα διακριθέντα διηγήματα και αυτά που θα συμπεριληφθούν στη συλλογή των εκδόσεων Ατέχνως. Με τον τίτλο «Ιστορίες εγκλεισμού την εποχή του κορωναϊού» διοργανώσαμε διαγωνισμό ποίησης και διηγήματος τον Απρίλη του 2020, περίοδο κατά την οποία ήμασταν σε καραντίνα για την αναχαίτιση του φονικού ιού Covid-19. Η φωνή μας, η σκέψη μας, τα συναισθήματά μας. η ψυχή μας στιγμή δεν μπήκανε σε καραντίνα. Αυτό εκφράστηκε και στη συμμετοχή στο διαγωνισμό μας. Στις 61 έφτασαν οι συμμετοχές στην ποίηση και 32 στο διήγημα (40 συνολικά μικρές ιστοριούλες). Γενική διαπίστωση το πολύ καλής ποιότητας υλικό που παραλάβαμε. Αξιολογότατες προσπάθειες, ξεχωριστή η κάθε μία. Με την προκήρυξη του διαγωνισμού δεσμευόμασταν να απονείμουμε έπαινο και να ενσωματώσουμε στην έκδοση τις τρεις καλύτερες προσπάθειες. Με μεγάλη χαρά, αυτό δεν το τηρούμε. Η ποιότητα του υλικού που κατατέθηκε στο διαγωνισμό επιβάλλει περισσότερες επιλογές.

Ο τεχνολογικός ή ψηφιακός αναλφαβητισμός Technological or digital illiteracy

dΤεχνολογικός αναλφαβητισμός Ο τεχνολογικός ή ψηφιακός αναλφαβητισμός (technological illiteracy), εισήχθηκε ως αυτοτελή έννοια και κατηγορία του φαινομένου του αναλφαβητισμού, κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν γενικεύτηκε η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και η εισαγωγή της νέας τεχνολογίας σε κάθε τομέα της παραγωγικής διαδικασίας και της κοινωνικής ζωής. Ο τεχνολογικός αλφαβητισμός παρουσιάζεται βασικά με δυο διαστάσεις: α)Μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα, με την εισαγωγή της πληροφορικής σε κάθε φάση της εκπαιδευτικής πράξης: ως υποστηρικτικό μέσο στην οργάνωση του σχολείου και της σχολικής τάξης, ως λογισμικό υλικό για την προώθηση των διδακτικών σκοπών των αναλυτικών προγραμμάτων και της διδασκαλίας των μαθημάτων, ως ενασχόληση των μαθητών με το μάθημα των νέων τεχνολογιών και την απόκτηση των αντίστοιχων δεξιοτήτων και ως μέσο συλλογής και ανταλλαγής πληροφοριών από το διαδίκτυο. β) Στο χώρο των ενηλίκων, με τη χρησιμοποίηση της νέας τεχνολογίας τόσο στην καθημε

Μονογονεϊκές οικογένειες κ' αναλφαβητισμός 1 (Single parent families and Illiteracy)

Η ύπαρξη ενός αυξανόμενου αριθμού Μονογονεϊκών Οικογενειών (ΜΟΓ) στην Ελλάδα, έρχεται ως αποτέλεσμα της αλλαγής στη δομή της οικογένειας που παρατηρήθηκε, ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του ’70, με κύρια χαρακτηριστικά την εξασθένηση του παραδοσιακού μοντέλου της ευρείας οικογένειας και τη δημιουργία της πυρηνικής, κυρίως, στα μεγάλα αστικά κέντρα. Στην παραπάνω κατεύθυνση συνέτεινε η χειραφέτηση της γυναίκας που επέφερε η μαζική είσοδός της στην αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα, να διαφοροποιηθεί ο παραδοσιακός ρόλος των δύο φύλων. Ως πλευρές σχετικές του θέματος θεωρούνται, ο αυξανόμενος αριθμός διαζυγίων που σπρώχνει τις γυναίκες στην αναζήτηση είτε του δεύτερου γάμου, ως προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που επιφέρει η διάλυση του πρώτου, [Ο αυξανόμενος αριθμός διαζυγίων έρχεται και ως αποτέλεσμα της κατοχύρωσης των δικαιωμάτων της Γυναίκας σε εθνικό και διεθνή επίπεδο και της ανάπτυξης του φεμινιστικού κινήματος στην Ελλάδα και διεθνώς. Οι Γυναίκες ευκο

Η Ανάδυση

Κόρωνος, Νάξος Ιούλιος 2017 Στη σύζυγό μου Φλώρα και στην κόρη μας Γεωργία ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Νοέμβρης 1981 Ο σύντροφος γραμματέας μιας τοπικής οργάνωσης του ΚΚΕ των δυτικών προαστίων, ανέλυε την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος για τις εκλογές που έγιναν κοντά ένα μήνα πριν. Ήταν ένας πανύψηλος, θεόλεπτος οικοδόμος, με μακριά αχτένιστα μαλλιά, δασύς και με πεταχτές φλέβες, που φούσκωναν ακόμη περισσότερο με την ένταση της φωνής και τόνιζαν το καρύδι στο λαιμό του, σχεδόν πάντα αξύριστος, ίσως για να καλύψει τις αυλακιές που ανοίγει στο δέρμα ο αέρας και το ηλιοβρόχι της οικοδομής. Ο γραμματέας χτυπούσε κάθε τόσο το ξεχαρβαλωμένο, ξύλινο γραφείο που στηριζόταν στο ένα πόδι από μια σκισμένη σανίδα για να τονίσει κάποιο σημείο της ομιλίας του, κι αυτό σειόταν, πήγαινε πέρα δώθε, όπως οι επιβ

Σχετικά με την ποιητική συλλογή του Παύλου Σιδηρόπουλου «Έχω μια θλίψη για τα μακρινά αριστουργήματα» (περιοδικό ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, τ. 69-72)

Η γενική αίσθηση που αποπνέει διαβάζοντας τα ποιήματα του Παύλου Σιδηρόπουλου είναι η υπερευαισθησία για τη ζωή, τον έρωτα, τη μοναξιά, τα αδιέξοδα των επιλογών του. Δεν θα πρωτοτυπήσω στην κριτική μου προσέγγιση, αλλά θα δανειστώ έναν χαρακτηρισμό που ενυπάρχει στα προλεγόμενα της ποιητικής συλλογής, ότι δηλαδή «καταγράφει τον εσωτερικό κόσμο ενός ανθρώπου παλμογράφου στην ανθρώπινη ευαισθησία». Πράγματι, ο Παύλος Σιδηρόπουλος είναι ένας παλμογράφος που τον κάνει να μεταπηδά από το ναδίρ, δηλαδή από το θάνατο, μέχρι τη χαρά από κάθε τι απλό και συνηθισμένο στιγμιότυπο στην έντονη ζωή του: πρώτα από όλα από τη μουσική που τόσο αγάπησε, από τον έρωτα από τον οποίο πρόσμενε πολλά, από τις συνεχείς αναπολήσεις της παιδικής του ηλικίας, που συχνά κατέφευγε μάλλον για να πάρει δύναμη, από τις αντινομίες και τα αδιέξοδα καπιταλιστικού κόσμου που διέβλεπε, από τις υπερβατικές αναζητήσεις στα ταξίδια του ανά τον κόσμο. Με βάση αυτό το γενικό σχήμα μπορούμε να προσεγγίσουμε και τη φιλο

Οι κλασικοί κοινωνιολόγοι για τον κοινωνικό αποκλεισμό - Classic sociologists on social exclusion

Συγγενής έννοια του κοινωνικού αποκλεισμού είναι η κοινωνική ανισότητα (social inequality). Η διαφορά των δύο όρων μπορεί να εντοπιστεί στη λειτουργική χρησιμοποίηση του καθενός: Με την κοινωνική ανισότητα αποδίδεται περισσότερο μια παγιωμένη κοινωνική κατάσταση που προέρχεται από την ταξική διαίρεση της κοινωνίας και παραπέμπει στη χρήση των ανάλογων εργαλείων για την κατανόησή της. Έτσι, με την κοινωνική ανισότητα στις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες, αποδίδεται η άνιση απολαβή του πλούτου, της κοινωνικής δύναμης, της δόξας και του γοήτρου, της μόρφωσης κλπ. Δεν ερμηνεύεται συνεπώς μια κατάσταση σε καθαρά ατομικά πλαίσια αλλά σε σχέση με την κοινωνική ένταξη του ατόμου, η οποία δημιουργεί και τις άνισες ευκαιρίες και τις δυνατότητες που έχουν τα άτομα αυτά, ως μέλη μιας συγκεκριμένης τάξης, στο να βελτιώσουν ή να χειροτερεύσουν την κοινωνική τους θέση. Αντίθετα, με τον όρο «κοινωνικός αποκλεισμός» συγκεκριμενοποιείται περισσότερο η δυσχερής θέση ενός ατόμου ή μιας συγκεκριμένη