Κασσελούρης Θωμάς

Φλώρα Σιδερή- Κασσελούρης Θωμάς, περίληψη μελέτης, 2004 Προσπάθεια μας όλα αυτά τα χρόνια η μελέτη των περιεχομένων της εκπαίδευσης στην πρώτη βαθμίδα. Kυρίως η ιδεολογική προσέγγιση των εγχειριδίων διδασκαλίας και η κριτική των μεθόδων διδασκαλίας η οποία είναι δεμένη σε πολύ μεγάλο βαθμό με την ιδεολογία της εκπαίδευσης και τα βιβλία. Στα πλαίσια αυτά μέσα σε μια πορεία χρόνων, ασχοληθήκαμε με τη μελέτη μιας σειράς μαθημάτων και των διδακτικών τους εγχειριδίων, χωρίς να έχουμε πρόθεση να εκπονήσουμε πλήρεις επιστημονικές εργασίες οι οποίες έχουν σα σκοπό να τεθούν υπό την κρίση κάποιου πανεπιστημιακού οργάνου ή κάποιου επιστημονικού συνεδρίου. Σκοπός μας ήταν και είναι να μελετήσουμε και να αναλύσουμε κάποια πράγματα με βάση το γνωστικό μας υπόβαθρο και τις κοσμοθεωρητικές μας αντιλήψεις. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η μελέτη του μαθήματος και των βιβλίων της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής. Είχαμε, ξεκινώντας, υπόψη μας τη σημασία του μαθήματος για την πολιτική κοινωνικοποίηση των πα

Με το τέλος του πολέμου, της ξένης κατοχής και την ήττα του αριστερού κινήματος, η Ελλάδα έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα, τόσο στην υλική της υποδομή, όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό. Ταυτόχρονα αρχίζει να διαφαίνεται μια μεταστροφή στον οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό ιστό της Ελλάδας που εντάσσεται πλέον οργανικά στην καπιταλιστική Δύση. Στο οικονομικό επίπεδο, η σταδιακή μεταβολή της οικονομικής δομής (από αγροτοβιομηχανική χώρα προπολεμικά, σε βιομηχανοαγροτική μεταπολεμικά) επιφέρει σοβαρές αλλαγές στις πολιτικές και κοινωνικές δομές της χώρας. Ο ενεργός πληθυσμός ανέρχεται στο 44% στις αρχές της δεκαετίας του ’50, έναντι 42% προπολεμικά. Το 60% της προπολεμικής απασχόλησης ήταν στην γεωργία, για να μειωθεί στο 57% το 1952 και στο 53% το 1962. Αντίστοιχα, τα ποσοστά απασχόλησης στη βιομηχανία ανέρχονταν στο 21% και 22%, ενώ στις υπηρεσίες στο 22% και 23%. Σε πολιτικό επίπεδο, η αναβάθμιση του ρόλου των ΗΠΑ στην Ελλάδα, υπήρξε μια από τις πιο αξιοσημείωτες εξελίξεις της περιόδ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Σάββατο 4 Μάη 1996 1. Ο χάρτης της Ευρώπης, σήμερα, διαφέρει κατά πολύ από αυτόν της προηγούμενης δεκαετίας με την εμφάνιση νέων κρατών από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας, η ενιαία Γερμανία, η Τσεχία και η Σλοβακία. Επανεμφανίζονται εθνικά και εθνικιστικά κινήματα στο εσωτερικό άλλων (Β. Ιρλανδία, Ισπανία, Β. και Ν. Ιταλία, Ρωσία) και για πρώτη φορά μετά το μεσοπόλεμο ξεσπούν πολεμικές συγκρούσεις (Γιουγκοσλαβία), ενώ το ΝΑΤΟ επεκτείνεται "εκτός ορίων". Η Ελλάδα χάνει την ειδική θέση που κατείχε στο σύστημα του ιμπεριαλισμού με την ύπαρξη της ΕΣΣΔ, ενώ για πρώτη φορά αντιμετωπίζει προβλήματα στα βόρεια σύνορά της. Αναβαθμίζεται ο ρόλος της Τουρκίας. Δεσπόζουσα θέση στις συντελούμενες εξελίξεις κατέχει η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Η ΕΕ μετατρέπεται σε ολοκληρωμένο ιμπεριαλιστικό κέντρο, όπου κυριαρχεί το ευρωπαϊκό χρηματιστικό κεφάλαιο (ιδιαίτερα το γερμανικό) και βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ για τον έλεγχο των νέων αγορών και των πηγών

Εισήγηση στην ημερίδα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας με θέμα: ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΗ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ- ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΖΩΝΗ Γιάννενα, 17-05-2004 Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι Στην πρόσκληση που μας στείλατε, το θέμα είναι «Διαθεματικό Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών- Ευέλικτη Ζώνη». Έτσι η γενική διατύπωση, παρά το ότι το θέμα επικεντρώνεται σε δυο επιμέρους ζητήματα, φοβούμαστε πως αφήνει έξω την ουσία του όλου προβλήματος, που για εμάς επικεντρώνεται στο ερώτημα «τι σχολείο θέλουμε και για ποιο σκοπό». Παρά ταύτα θα επιχειρήσω να απαντήσω όσο πιο επιγραμματικά γίνεται στο σύνολο και στο επιμέρους, τοποθετώντας αρχικά ένα βασικό πολιτικό πλαίσιο ανάλυσης. Α. Πολιτικό πλαίσιο ανάλυσης Εμείς, συνηθίζουμε να εντάσσουμε κάθε επιμέρους εκπαιδευτικό ζήτημα, μέσα στο γενικότερο πρόβλημα της Παιδείας του Ελληνικού Λαού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, σήμερα, προτάσσουμε σαν βασικό πολιτικό καθήκον για την επίλυση των καυτών κοινωνικών και εκπαιδευτικών προβλημάτων, την πρόταση για

Δόθηκε στη δημοσιότητα η έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ- ΓΣΕΕ) και του Ινστιτούτου Παιδαγωγικών Ερευνών- Μελετών της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΙΠΕΜ- ΔΟΕ) με θέμα τη «Διερεύνηση του κοινωνικού και παιδαγωγικού ρόλου του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου» σε σχέση με τις αντιλήψεις των γονέων που στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτό και των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε ΟΔΣ. Να σημειωθεί ότι το ΙΝΕ- ΓΣΕΕ ασχολείται για δεύτερη φορά, μετά το 2003, σε επίπεδο έρευνας με το ίδιο θέμα. Στο εισαγωγικό σημείωμα της έρευνας αναφέρεται ότι το Ολοήμερο Σχολείο σχετίζεται άμεσα με τις «νέες, κοινωνικές, εκπαιδευτικές, πολιτισμικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες και εξελίξεις». Πώς προσδιορίζονται, όμως, αυτές οι συνθήκες και ποιοι είναι οι παράγοντες που επιβάλουν ένα σχολείο- παιδοφυλακτήριο, δεν αναφέρονται. Αντί αυτών προβάλλονται επιχειρήματα δανεισμένα από τη «θεωρία της παγκοσμιοποίησης» ( κι όχι της «διεθνοποίησης του κεφαλαίου» όπως είναι το σωστό), όπως ότι «ο

Με το ξεκίνημα του ελληνοϊταλικού πολέμου το Περιστέρι είναι πλέον μια ευδιάκριτη αστική περιοχή και ο καταγεγραμμένος πληθυσμός ανέρχεται στους 21.537 κατοίκους. Τα χρόνια της κατοχής, της αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου που ακολουθούν, θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τις υπάρχουσες δύσκολες συνθήκες ζωής και διαβίωσης και θα καθυστερήσουν την ανάπτυξη της περιοχής. Το μόνο, ίσως, θετικό σημείο αυτής της περιόδου είναι ότι την εποχή της ξένης κατοχής, θα αλλάξει ο κοινωνικός χάρτης στο Περιστέρι, καθώς η καθολική αντίσταση στον ξένο κατακτητή θα ενδυναμώσει τα χαρακτηριστικά της κοινότητας και θα αποκρυσταλλωθούν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που ήταν υπό διαμόρφωση το προηγούμενο διάστημα. Μέσα στο μέτωπο του πολέμου και της αντίστασης αναπτύσσεται η έννοια της πανεθνικής ενότητας μεταξύ ετερόκλητων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Κάθε σημείο κοινωνικής συνεύρεσης αξιοποιείται με σκοπό την οργάνωση της αντίστασης και του αγώνα. Το Περιστέρι γίνεται «κά

1.3. Η εγκατάσταση των μικρασιατών προσφύγων στο Περιστέρι Οι μικρασιάτες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν το 1925 στο Περιστέρι ήταν τα τμήματα εκείνα που δεν μπορούσαν να απορροφηθούν στις άλλες συνοικίες των Αθηνών. Κυρίως προέρχονταν από τους «ξεχασμένους» πρόσφυγες στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας και όσων έμεναν σε σχολεία της Αθήνας και του Πειραιά. Η μεταφορά τους προέκυψε ως αποτέλεσμα πολλών παραγόντων: από την πιεστική ανάγκη των λεγόμενων «ειδικών συνθηκών» που δημιουργούσαν οι άσχημες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στο Δημοτικό Θέατρο, του κινδύνου να μείνουν για τρίτη χρονιά κλειστά πολλά από τα σχολεία της ευρύτερης περιοχής Αθηνών - Πειραιά, της ανώμαλης πολιτικής κατάστασης μετά το πραξικόπημα του Πάγκαλου (26 Ιουνίου 1925) και της πίεσης των ίδιων των προσφύγων (που ήδη είχαν αυτοοργανωθεί με τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα) για καλύτερες συνθήκες ζωής. Δεν μπορεί να γίνει ακριβής υπολογισμός του αριθμού των μικρασιατών προσφύγων που ήρθαν αρχικά στην περι